Natuurlijk kun je fantastisch eten in Frankrijk, Spanje, België, in Nederland, waar niet. Maar hoe komt het toch dat ik in Italië nét een beetje gelukkiger wordt van het eten en de winkels dan elders? Ik denk omdat de Italiaanse keuken zo briljant-eenvoudig kan zijn. Ik was deze zomer in Italië. De beste lunch die ik at was een omelet met snijbiet. Het was echt niet meer dan dat. (Okee, met één glas wijn). Als je er van uitgaat dat de belangrijkste keukens van Europa de Italiaanse en de Franse zijn, dan kun je ze ook vergelijken. Bij deze. Eén-nul voor Italië. En hoe kom ik aan deze eindstand?
Omdat:
Je in winkels en supermarkten in Italië de prachtigste groenten kunt kopen. Ongelooflijk veel soorten tomaten bijvoorbeeld. De verschillende rassen, maten etc. staan duidelijk op bordjes vermeld. Dat geldt ook voor de uien. En verder een walhalla van borlottibonen, snijbiet, kleine courgettes met bloemen, heel veel soorten sla enz.
Koffie overal een feest is, of je die nu bestelt aan de bar in de tabacchi of in een restaurant, in stad of dorp.
Obers overal obers zijn. Razendsnelle mannen met schorten die hun vak verstaan, geen studenten met een bijbaantje.
Cola overal stervensduur is (een waar ontmoedigingsbeleid!) en de wijn goddelijk en betaalbaar.
Je een bord met gegrilde groenten en Burrata kunt bestellen. (Burrata is mozzarella met een superromig binnenste)
Pizza’s de dunste en knapperigste bodems hebben.
Je in Italië zo verrast wordt door de meest eenvoudige gerechten.
Ik in Italië, meer dan elders, zo wordt geïnspireerd om zelf aan de slag te gaan.
